De volgende dag in Bussum. Gijs en Lotte hebben ’s morgens Atletiek en Hockey. Na de lunch gaat Sophie even slapen. Daarna nemen Gijs en Lotte de ene kant van de tafel in gebruik en ik de andere.
Door de vele draadbreuken ben ik halverwege de top gestaakt. Later gaan we verder. De ansichtkaarten die Gijs en Lotte gekleurd hebben, zijn verzien van tekst in de brievenbus gestopt. Een leuke verrassing voor Pa en Ma als ze maandag de brievenbus open.
Driekwart eeuw of 75 jaar dat is de leeftijd die mijn vader vrijdag bereikte. Dat gaat natuurlijk niet ongemerkt voorbij. Eerst zelfgemaakte chocoladetaart en boterkoek.
Van de borrel geen foto, maar daarna volgde een heerlijke gourmet. De kinderen zaten apart. Met hamburgertjes en slavinken.
Voor de volwassenen iets andere ingrediënten. Namelijk zeeduivel, hertenbiefstuk en zwijnenhaas.
De kinderen kregen een ijsje toe en wilde later nog een tweede toetje van yoghurt met corn flakes. Voor de volwassenen een uitgebreide kaas plank.
Na een paar heerlijke dagen met twee vrolijke dametjes over de vloer, blijven de herinneringen en in dit geval een fantastische aardbei. getekend door Lotte.
Het leuke van mijn vorige bericht over het washandjesspeelkleed voor Paco is dat je allerlei leuke reacties krijgt. Allereerst een foto van Paco die geniet van het eindresultaat.
Verder een tip voor nog een doehetzelf snuffelmat. Incclusief foto’s en filmpjes van hoe en wat. Wie weet komt die er in de toekomst ook nog voor Paco.
Bij Sara thuis hebben ze ook een lieve speelse hond, genaamd Paco. Voor hem had Sara wat zij noemde een naaiproject bij zich. Een handdoek met een hele berg washandjes. Het idee is om de washandjes aan de handdoek te bevestigen. Eerst maar een kijken hoe ze ver ze uit elkaar moeten komen en hoe ze vast moeten.
De washandjes zitten met steeds twee aan twee met de openingen naar elkaar toe vast aan de handdoek. Het idee is dat je nu steeds in een ander washandje wat eten doet en dat Paco dan mag zoeken waar het is. Dat is weer eens wat anders dan de bal met het kleine gaatje. Van de dames kreeg het eindresultaat twee duimen omhoog.
Gisteren ging ik uit eten met mijn jongste broer. Even gewoon met zijn tweetjes bijpraten onder het genot van een lekker hapje eten bij restaurant Reurings in Amsterdam. Na de roze champagne met appetizer volgde een zalige steak tartare.
Hierna volgde voor mij Rode poon met zuurkool en voor Theo steak met ratatouille.
We sloten de maaltijd af met een tartatin voor Theo en ikzelf had witte chocolade met venkel en bloedsinaasappel. Om je vingers bij af te likken.
Er waren verschillende vragen over het maken van de spaarvarken. De basis is een papieren varken. Ik heb even een foto van de onderkant gemaakt, dat kan je zien van welk materiaal de basis is.
De basis is daarna versiert met foamklei. Een plakkerig goedje met kleine balletjes erin. Na het drogen kan de dop geplaatst worden, zodat het spaargeld in het varken blijft zitten.
Enige tijd geleden vertelde Liza en Frederiek mij dat ze geen spaarpot hadden. Vandaag is er hard geknutseld aan hun eigen spaarvarken. Niemand heeft net zo’n spaarpot als zij. Nu alleen nog zorgen voor de inhoud.
Even een korte uitleg over het ontstaan van dit jaarlijks terugkerend diner. In augustus 2010 gingen Marrigje, Theo en ik een hapje eten in het restaurant de Hemelse modder. Daar kochten we toen het kookboek van de koks. Sinds dien rouleert het boek. De ontvanger heeft een jaar de tijd om de andere twee uit te nodigen voor een drie-gangen menu gekookt uit het boek. Dit is inmiddels het negende diner. Het begon met een hapje en een drankje vooraf.
Daarna werd de tafel leeg gemaakt en netjes gedekt voor het eerste voorgerecht.
Het glaswerk ontbreekt nog op de foto. En hier nog een foto van het bord. Kippenleverbonbons met gemengde salade.
Hier volgde het tweede voorgerecht van Hamterrrine met Piccalilly en een stukje brood.
Het hoofdgerecht is een zuurkoolterrine. Eerst maar een foto voordat we hem uit de vorm halen.
Ondertussen suddert de ui-cranberrycompote rustig verder.
En zo lag het uiteindelijk op het bord. Het smaakte heerlijk.
Na het hoofdgerecht moest er hoog nodig een pauze ingelast worden. Die werd onder andere hiermee gevuld.
Het eindigde met een honingpoeverij met het dessert Dennenhoningparfait mt pistiachenootjes. Ik heb uiteindelijk de boshoning in het dessertgebruikt. Dit was het resultaat.
Zaterdag kwam mijn jongste broertje met een vraagje. Hij zei eerst ik heb een cadeautje voor je. De vraag was of ik iets kon maken van een terras doek waar hij met oud en nieuw een gat in had gebrand met een rond vliegend sterretje. Het cadeau volgt later en is een gezamelijke etentje. Vanavond heb ik eerst de schade maar eens bekeken. Nu nadenken over een plan.
Mijn avond verliep wat anders van vooraf verwacht. Het leuke was dat ik daardoor gezellig twee potjes Catan heb kunnen spelen. We kozen voor de basis met de uitbreiding Oliebronnen. De eerste keer won Sara en de tweede keer ik. Op de foto zie je de extra stukken die bij oliebronnen horen.
Nog een laatste bericht voor we het nieuwe jaar in gaan. Vanmorgen heb ik met Liza en Frederiek de verzameling sterren koekjes omgetoverd tot een koekjesboom. Dit is het resultaat.
En na de laatste werkdag van dit jaar heb ik me gestort op de laatste puzzelstukjes van deze puzzel. Weer fantastisch om te maken. En gewoon helemaal compleet, zoals ik gewend ben.