Afgelopen vrijdag het ik me weer laten verleiden. Deze riep een quiltblad zo hard, dat ik het niet kon laten liggen. Op de kaft alleen al staan twee snoepjes van quiltjes. Het blad ligt nu naar met te lonken op de hoek van mijn bureau. Dit als extra stimulans om door te gaan met mijn studieverplichtingen. Hoe eerder ik klaar ben, hoe eerder ik weer mag spelen met lapjes.
Het vordert gestaag met mijn onderwijsontwerp. Het schrijven van hoofdstukken gaat niet zo snel als het schrijven eraan, maar ik ben op de helft. Onder tussen wil jullie even mee laten genieten van iets waar ik bijna iedere dag met een glimlach gebruik van maak. Deze Bladwijzer is gemaakt door Rini. Hij zit sinds afgelopen september in bijna ieder boek wat ik sindsdien heb gelezen. Ik lees voor het slapen gaan altijd een paar bladzijden en dan denk ik met een glimlach aan een gezellige week met o.a. de maker van dit kleinood.
Dit is mijn nieuwste leesvoer. Tussen de middag de eerste bladzijden gelezen. Het als weer veel te snel tijd om aan het werk te gaan.
Gisteren heb ik niet alleen kinderen achter de naaimachine gezet. Ik ben er zelf ook nog achter gekropen. Ik ben weer verder gegaan aan het quiltje voor Lotte. Josephine, Je hebt gelijk, ik gebruik een jelly-roll. Het is er een van Moda genaamd Butterfly Fling. De blokken die al klaar zijn heb ik laten liggen. Ik ben aan de slag gegaan met de andere voorkant. Dit wordt een vlecht motief. Ik heb alle stukken gesneden en in twee tasjes gegooid. Ik pak nu steeds afwisselend een nieuw lapje uit de tas. Dit alles doe ik geheel willekeurig. In het ene tasje zitten de roze, witte en gele lapjes. De andere bevat de groene, paarse en blauwe varianten. De eerste drie stroken zijn klaar. Ik ga zo nog even beginnen aan de laatste drie. Hier vast een foto van de eerste stroken.
Gistermorgen moesten de leerlingen van mijn stageklas het eerste deel van de ochtend zich buigen over de Cito-rekentoets. Zoals een goed student betaamt, had ik al mijn lessen al volledig voorbereid en waren alle spulletjes die nodig waren gekopieerd. Daarom had ik alle tijd om naast het opletten of de leerlingen netjes aan het werk waren, alle tijd om wat te lezen. Nu heb ik altijd een leesboek bij me. Deze keer een zeer toepasselijk boekje. Toen de leerlingen hun werk af hadden, had ik mijn boekje uit. Dit is wat ik gelezen heb.
Het is gelukt. Er zijn vandaag nog vijf kussens met een nieuwe eigenaar mee naar huis gegaan. Hier de foto’s van hun werk.
Today five pillows were finished by the children from the Berenclub. They were very happy they could take them home.
Vanmorgen hoorde ik op de radio dat het een zware dag zou worden. Het is vandaag namelijk de derde maandag in januari. En dat is volgens een aantal wetenschappers c.q. deskundige, de meest depressieve dag van het hele jaar.
Ik heb er vandaag echter niets van gemerkt. Na een rustige werkdag, waarbij ik mijn creatieve vaardigheden weer nuttig heb kunnen inzetten, op weg naar de dixebtiste. Ik zag niet op tegen het bezoek, hoewel ik niet genoeg had gesport tijdens de feestdagen en ook niet heel erg streng was geweest voor mezelf als het om snoepen ging. Ik ben na de vakantie wel weer netjes begonnen met zwemmen en morgen staat de fiets weer klaar. Hoewel ik hoopte niet te zijn aangekomen, was ik daar toch wel bang voor. Dat was nergens voor nodig. Ik ben in december ruim anderhalve kilo afgevallen! Nu snap ik ook gelijk waarom mijn broek zo lekker ruim zat.
Mijn conclusie als het gaat over de derde maandag in januari; Een topdag, geen spoortje depressie te vinden.
Please use the translate button.
Tijdens het opruimen kwam ik het volgende tegen. Mijn vader heeft dit jaren lang bewaard. Het is gemaakt door mij toen ik vijf jaar oud was. Leuk he, om zoiets nu nog te hebben.
While I was cleaning up, I cam across this peice of artwork I made when I was five. Isn’s it wonderful to have something from your childhood.
Dinsdag was het weer Berenclub. Van de tweede groep kinderen, die aan een kussentje maken, is de eerste klaar. Hier een foto van het eindresultaat. De andere vijf zullen volgende week hun kussen af hebben. Dan zal ik wel weer foto’s plaatsen. Even ter herinnering, de maker van dit kussen is zeven jaar oud.
Na het telefoontje van vannacht dat Lotte was geboren, volgde een onrustige nacht. Ik sliep niet lekker, omdat ik vandaag stagebezoek zou krijgen. Het is dan de bedoeling, dat je als student een les geeft. Deze les bespreek je vervolgens na met je bezoeker en die geeft ook een beoordeling. Hoewel ik toch al een paar bezoeken achter de rug heb, ben ik vooraf altijd erg zenuwachtig. Als ik eenmaal bezig ben, zakt dat wel weg, maar vooraf ben ik net een kip zonder kop.
Het aparte is dat mijn stagebezoeker daar niets van heeft gezien. Ze vond dat ik er ontspannen bij stond aan het begin van mijn les.
De les verliep niet helemaal perfect, maar zulke lessen bestaan ook niet. Het was een prettige na-bespreking met een positieve beoordeling, dus nu ben ik voor enige maanden van deze stress af.
Echter voor het einde van dit schooljaar staat me minimaal nog een keer zo’n bezoek te wachten. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Deze keer is het goed gegaan, dat zal de volgende keer ook wel weer in orde komen. De vlag kan uit!
please use the translate button.
Gisternacht om half een is er weer een nichtje van me op de wereld gekomen. Ze luistert naar de naam Lotte Emma. Ze weegt 2060 gram en moet nog even in het ziekenhuis blijven.
Ik laat stiekum vandaag wat blokken zien van de quilt die ik voor haar aan het maken ben. Haar moeder kan nu toch even dit blog niet meelezen. De blokken heb ik voor de foto even zo neergelegd. Ze moeten nog aan elkaar gezet worden. Voor de tweede voorkant heb ik wel al lapjes gesneden, maar nog geen steek genaaid, dus nog geen foto.
Since her mother can't follow this blog I will show a picture of the quilt I am making for Lotte. The quilt qill have two fronts, these blocks will be on one side. For the other side I cut the pieces, but I haven't sewed anything, therefor no picture.
Nog een paar dagen en de deadline om een quilt op te geven voor De OEQC is gepasseerd. Daarom heb ik vandaag de laatste hand gelegd aan de inschrijving. De OEQC staat voor de open europese quilt championship. Het is de derde keer dat ik een quilt instuur. Ik heb geen prijzen gewonnen, maar het hangen alleen is al bijzonder. Bovendien krijg je als dank voor het insturen van de sponsoren altijd een aardigheidje op quiltgebied. Ik mag de quilt nu niet showen op het internet, maar ik laat wel een detailfoto zien.
Het is een raar weekend geworden. Vrijdag belde mijn broer dat zijn vrouw in het ziekenhuis lag, omdat ze vruchtwater lekte. Dit lag nog niet in de verwachting. Ze is pas over zeven weken uitgerekent. Ze ligt nu nog steeds in het ziekenhuis en met het kind gaat het tot nu toe goed. Gijs, hun zoon, is al het hele weekend hier op bezoek, zodat zij zich over hem geen zorgen hoeven maken en de handen vrij hebben. Voorlopig is het afwachten hoe het nu verder gaat, maar het zal geen twee maanden meer duren, zoals ze hier nog optimisch reageerde. Het babyquiltje staan nu wel boven aan de lijst met dingen die ik wil afmaken.
Gisteren wel nog even naar school geweest om de hoogst noodzakelijke dingen te doen. Vervolgens op de terug weg even langs De Lapjesgaard. De open dag viel daar een beetje in het water, vanwege het weer. Geen lesgeefsters en ook veel voorbeelden ontbraken. Heleen gaat proberen over twee weken een herkansing te organiseren.
Eenmaal weer thuis, ben ik met mijn boek en een kopje thee op mijn favoriete leesstoel gaan zitten. Ik was zo verdiept in mijn boek dat ik ongemerkt de dag voorbij liet glijden. Het is zelfs zo erg dat ik inmiddels in het derde deel ben begonnen. Hier kan je de kaft van het derde deel zien.
Sinds eergisteren ben ik aan het lezen in een nieuw boek. Het is het tweede deel in een serie die nog niet compleet is uitgegeven. Het leest als een zonnetje. Even heerlijk wegdromen in een fantasiewereld. Dit is de kaft van het boek.
Het heeft hier vanmiddag hard gesneeuwd. Ik kon het niet laten om net even naar buiten te gaan om een paar foto’s van de maagdelijke sneeuw te nemen. Morgen zien we wel weer hoe we erdoor heen gaan sjouwen. Ik denk dat maar met de auto ga.
